Een botanische misdadiger met een Leidse twist

Gastbijdrage van botanisch filosoof Norbert Peeters over de Japanse duizendknoop

Stoepgroentespotter Claud Biemans

Groente in de stad. Als je goed kijkt staat het overal.

If you can’t beat it, eat it!

Mijn tuin wordt geteisterd door het onkruid zevenblad, het meest hardnekkige onkruid dat ik ken, met de prachtige bijnaam tuindersverdriet. Terwijl de rest van mijn tuin nog in winterslaap verkeert, steekt, tot mijn grote frustratie, Aegopodium podagraria al weer de kop op. Hoe je ervan afkomt? Je tuin tot twee meter diep afgraven maar zelfs dan is genezing van tuindersverdriet nog niet verzekerd.

Ik heb me erbij neergelegd, zevenblad is here to stay. Maar elk nadeel heb z’n voordeel en dus ook zevenblad. Je kan het namelijk eten. Het waren nota bene de Romeinen die hier zevenblad hebben geïntroduceerd om de soldaten van verse groenten te voorzien. En ik moet zeggen, dat is een briljant plan geweest. Want zevenblad hoef je geen water te geven, niet te bemesten en de slakken lusten het niet. Kortom, een zorgeloze Romeinse moestuin.

Ik heb het nog niet aangedurfd om mijn zevenblad te eten maar ik ben wel alvast begonnen met het zoeken naar recepten. Zevenblad schijnt qua smaak vergelijkbaar te zijn met spinazie en nog gezond te zijn ook. Ik verheug me nu al op zevenbladsoep, quiche en omelet. Laat zevenblad dit jaar maar weer weelderig woekeren. En voor wie geen zevenblad in de tuin heeft, dit onkruid is ook te kopen in het tuincentrum.

Ondertussen vraag ik me af welk onkruid ik nog meer onterecht heb uitgerukt. Is er nog meer eetbaar onkruid? Graag tips, want zo’n if-you-can’t-beat-it-eat-it-moestuin past wel bij deze luie Groene Vinger.