De geboorte van ruiltuin.nl

Het leuke aan planten is dat ze zichzelf vermeerderen zonder dat je daar iets voor hoeft te doen.

Van vitrinedeur tot koude bak

In oktober zag ik bij het grofvuil een vitrinekast staan. In de kast zelf was ik niet geïnteresseerd, maar de glazen deurtjes lachten mij toe.

De kunst van het voortplanten

Als je huis, zoals de mijne, aan elkaar hangt van Marktplaats en kringloopwinkel-vondsten, dan schrik je je dood als je de prijzen bij de meubelboulevard ziet. En zo is het ook met tuinieren. De plantjes in mijn tuin heb ik óf zelf opgekweekt uit zaad óf als stekje gekregen óf ‘tweedehands’ uit een andere tuin gehaald. Het komt maar zelden voor dat ik een plant bij het tuincentrum koop en als ik dat doe dan verbaas ik me over de prijzen.

Planten kopen voelt voor mij een beetje als vals spelen. Laat mij maar planten scheuren, zaden bewaren en zoeken naar de jonge uitlopers. Persoonlijk vind ik dit één van de leukste dingen van tuinieren: al die gratis plantjes die overal opduiken. Neem nou de herfstaster. Sommige mensen zullen zeggen dat het vervelend is dat deze plant zo woekert en dat doet de herfstaster ook wel een beetje. Vorig jaar had ik er eentje en dit jaar heb ik er al dertig. Maar is dat een probleem? Nee! De jonge plantjes zijn makkelijk op te graven. Je hoeft ze alleen nog maar even los te knippen/snijden van de moederkluit. En wat doe ik met al die baby’s? Veel geef ik weg, maar je kunt ze ook verkopen of ruilen, op een stekjesmarkt bijvoorbeeld. Voor je het weet heb je geen tuin meer maar een kwekerij.