Tuindarwinisme

Gepost op 14 september 2010 door Corlijn

Een plant die me nog nooit teleurgesteld heeft, is de fel paarse klimmende winde.

Als de Ipomoea purpurea eenmaal begint te bloeien is hij niet meer te stoppen. Elke ochtend zijn er weer nieuwe bloemen om je een mooie dag te wensen. De plant heet in het Engels niet voor niks morning glory.

Zo’n zeven jaar geleden kreeg ik een paar zaadjes van een vriendin. Niet wetende wat ik precies zaaide, was het een grote verrassing toen de winde in de zomer razendsnel de muur koloniseerde.

Zaad oogsten
Helaas, sierwinde is geen vaste plant. Na de bloei sterft de plant af. Daarom oogst ik elk jaar weer zaad voor het volgende jaar. Dat is bij winde heel eenvoudig. Aan het eind van de zomer zie je bolletjes verschijnen, eerst groen, dan wit en daarna bruin. Als ze uitgedroogd zijn kan je de bolletjes plukken en bewaren voor het volgend voorjaar.

Survival of the fittest
Het mooie aan dit systeem is dat als je elk jaar het zaad van je eenjarigen bewaart, je planten steeds beter aangepast raken aan jouw tuin. Want elk zaadje heeft zijn eigen genetische code. Alleen de zaden die zich lekker voelen in jouw tuin groeien uit tot een bloeiende plant. Inmiddels heb ik een zevende generatie winde die zich perfect thuis voelt op de Amersfoortse zandgrond.

Zaadsouvenirs
Dit is trouwens hét moment om zaad te oogsten. Dat zaad hoeft natuurlijk niet uit je eigen tuin te komen. Je kan ook wat van de buren “ vragen”. Tijdens mijn vakantie in Engeland heb ik heel wat zaad geplukt. Vaak stiekem als niemand keek. Ik hoop dat de Britten het me vergeven. Vast wel als ze weten hoe goed ik voor de zaadsouvenirs zal zorgen. Ik ben heel benieuwd welke Engelse planten ik volgend jaar ga terugvinden in mijn tuin. Een betere aandenken aan de vakantie kan ik niet bedenken.