Aardpeerliefhebbers en aardpeerhaters
Gepost op 24 oktober 2011 door Corlijn
De wereld lijkt opgedeeld te zijn in aardpeerhaters en aardpeerliefhebbers.
Een van de opmerkelijke kenmerken van de aardpeer is het feit dat bijna niemand een neutrale mening heeft over deze groente. Maarten ‘t Hart valt duidelijk in de categorie aardpeerhaters. In zijn boekje De groene overmacht. Tuinieren op zware zeeklei uit 2004 schrijft hij:
Van de aardpeer, die door Buishand en Houwing ‘erg smakelijk’ genoemd wordt, heb ik een jaar of tien geleden mooie knollen kunnen bemachtigen. Net als bij de aardappel je zo’n knol in de grond, en daaruit groeit een enorme plant, die op zijn beurt nieuwe knollen vormt. Doet aardpeer het op klei? Nou en of: Toen ik de aardpeerknollen voor het eerst pootte, had ik een hele rij ervan neergezet. Toen al die knollen zich tot planten hadden ontwikkeld, was de aanblik ervan overweldigend. Het leek wel of ik een speciaal soort windscherm had aangeplant. Volgens Buishand en Houwing worden ‘aardpeerplanten gemakkelijk 2 à 3 meter lang, maar ze komen niet of heel laat in bloei. Nu, twee meter worden ze bij mij bepaald niet – de langste kwam tot mijn kin – maar bloeiend deden ze daarentegen stuk voor stuk uitbundig. Prachtige, gele bloemen!
Ik oogstte een geweldige hoeveelheid knollen. Volgens Buishand en Houwing ‘gaat de smaak in de richting van artisjokken’. Dat klinkt veelbelovend, maar ik moet zeggen dat ik de flauwe, zoetige smaak van de aardpeer niet erg kan waarderen. Ik heb ze sindsdien nooit meer geteeld. Ik hoef ze ook niet meer te telen, want elk jaar komen op de onwaarschijnlijkste plaatsen in de tuin aardperen op. Zaadwinning moge dan in ons klimaat volgens Buishand en Houwing niet mogelijk zijn, de aardpeer of topinamboer zaait zichzelf blijkbaar geweldig uit. Elk jaar bloeit hij uitbundig, als symbool van mijn lachwekkende pogingen om uitheemse groeten te kweken op koude klei!
Gelukkig kan Maarten ‘t Hart tenminste de bloemen nog waarderen. Tuinjournalist Alys Fowler kan alles van de aardpeer waarderen, zeker ook de smaak. In de televisieserie The Edible Garden blaast zij de loftrompet over de aardpeer. Maar zelfs Alys Fowler kan niet ontkennen dat de aardpeer een beetje een stoute plant is. In haar gelijkgenaamde boek schrijft ze:
Sommige mensen vinden dat aardperen te veel woekeren, maar daar kan ik alleen op zeggen dat ze ze dan niet vaak genoeg eten. Ik begroet elke nieuwe plant vol vreugde.
Zelf bevind ik mij duidelijk in het kamp van de aardpeerliefhebbers. Dat hij woekert mag duidelijk zijn. Maar hoe kan je een plant zijn levenslust kwalijk nemen? Daar staat tegenover dat je aardperen in een hoek van de tuin kan planten waar verder niks wil groeien en dat je dan nog een flinke oogst mag verwachten. Kortom, hulde aan de aardpeer! Kom allemaal naar het Aardpeerfestival op 19 november om de aardpeer te eren.
