Zaaikoorts

Gepost op 16 januari 2012 door Corlijn

Na een paar van die zachte winterweken, slaat het onverwachts toe: zaaikoorts.

Ik moet en zal iets zaaien en wel nu. Buiten voelt het als voorjaar maar het is nog winter. Op de vensterbank dan maar.

Eigenlijk is het nu nog te vroeg om te zaaien, ook binnenshuis. Als zaden te vroeg ontkiemen, krijg je van die lange, dunne plantjes (zaailingen) die snakken naar meer licht dan de wintermaanden kunnen bieden. Maar mijn zaaikoorts is niet gevoelig voor dat soort argumenten. Daarom heb ik het volgende excuus bedacht. Ik zaai niet. Nee, ik test of er nog wel leven zit in de door mij zo gekoesterde zaden.

Om de kiemkracht van zaden te testen heb je niet eens aarde nodig. Dat kan ook op watten of in een koffiefilter uitgetest worden. Ik ben dol op dit soort experimenten, net als MrBrownThumb, die op zijn geweldige website allerlei zaaitechnieken vergelijkt.

Ik doe de kiemtest als volgt. Je neemt zo’n plastic bakje waar ze in de supermarkt noten en zuidvruchten in verkopen. Op de bodem heb ik wat vochtige watten gelegd, want mijn zaden willen wel graag comfortabel liggen. Op de watten leg je de zaden en die dek je weer af met een vochtige koffiefilter. Vochtig, dus niet doorweekt. Het doosje doe je weer dicht en leg je op een warme plek, bijvoorbeeld boven de verwarming. Elke ochtend open ik mijn schatkistje om te zien hoe het met ze gaat en vervolgens dek ik ze weer liefdevol toe. In mijn mini-broeikas ontkiemen de meeste zaden vrij snel. De ontkiemde zaden zou je nu moeten bedanken voor hun medewerking aan de test en weg moeten gooien. Maar dat kan ik niet. Dus stop ik ze alsnog in de grond. Zaaien kun je dat toch niet noemen?